Jędrusiowa Dziura

Przekroj Jedrusiowej Dziury

DŁUGOŚĆ:            120 m
GŁĘBOKOŚĆ:          46 m
WYSOKOŚĆ OTWORU:    1593 m n.p.m.
POŁOŻENIE OTWORU:   Dolina Małej Łąki, Baranie Schody.

OPIS JASKINI: Jaskinię tworzy ponad stumetrowej długości korytarz, początkowo o morfologii meandra, dalej będący częściowo rozmytą szczeliną. Tuż za otworem korytarz opada stromo 7-metrowym progiem do salki o wymiarach 8 na 5 metrów. Za ciasnym przełazem i zaciskiem w kształcie litery “S” jaskinia kontynuuje się Meandrem przechodzącym w system ciasnych szczelin. Z Sali z Brzytwą w kierunku dna jaskini prowadzi korytarz wypełniony dwoma płytkimi jeziorkami, z których jedno jest okresowym syfonem.

HISTORIA POZNANIA: Jaskinia została odkryta latem 1968 roku przez A. Dziobę i J. Śmiałowskiego z KKTJ oraz Z. Skuzę ze Speleoklubu Zakopane. W 1971 roku o jaskini przypomnieli sobie członkowie KKTJ: A. Dzioba, A. Górny, A. Kozik, którzy dotarli najpierw do Sali z Brzytwą, a podczas kolejnych akcji w tym samym roku doszli do końca jaskini. Jaskini nadano nazwę Jędrusiowa Dziura ponieważ była eksplorowana przez trzech Andrzejów.

BIBLIOGRAFIA:

Luty I., 2000, Jędrusiowa Dziura, [W:] Jaskinie Tatrzańskiego Parku Narodowego. Jaskinie Doliny Małej Łąki, Grodzicki J. (red.), PTPNoZ, Warszawa.
Parma Ch., 1972, Jaskiniowy rok 1971, Taternik, nr 1 (214), s. 27-28.

POWRÓT WYŻEJ: tutaj możesz wrócić na poprzednią stronę.

POWRÓT NA STRONĘ GŁÓWNĄ: tutaj możesz wrócić na stronę tytułową.

Ostatnia zmiana 2004-03-02