Szczelina Wojcieszowska

DLUGOSC:            440 m.
DENIWELACJA:        112,6 m (-93 m +19,6 m).
WYSOKOSC OTWORU:    560 m npm.
POLOZENIE OTWORU:   Góra Polom, gmina Wojcieszow.
Zjazd pochylnia

OPIS JASKINI: Sztuczny otwor jaskini ma postac waskiej szczeliny z zaklinowanymi glazami o wymiarach 0,5 x 1,7 m. Za otworem jaskinia podwyzsza się i rozszerza, dno wyscielaja glazy. Dochodzimy do niskiego przelazu z poziomo umocowanymi belkami drewnianymi (futryna). Za nim korytarz zweza sie i opada w dol, by po okolo 16 metrach doprowadzic do Zacisku Wymoczka - tu mozliwe jest przejscie do studni wiodacych do Starego Dna. Przed zaciskiem znajduje sie 11-metrowy prog w gore. Na progu po ok. 2,5 m bierze poczatek studnia prowadzaca do Starego Dna. Prawa scianą progu splywa woda, nad progiem znajduje sie zawalisko przez ktore mozna nawiazac kontakt glosowy z powierzchnia.
Dojscie do Starego Dna stanowi ciasna pochylnia o dlugosci 26 m. Na 7 m pochylni napotykamy szczelinowy zacisk, za którym pochylnia poszerza sie, a po 13 m doprowadza zjazdem do dna. Tam, za ciasnym przelazem znajduje sie niewielka salka. Z niej odchodzi 7-metrowa studzienka, a jej poczatek stanowi zacisk pionowy. Tu dawniej jaskinia konczyla sie (Stare Dno).
Z progu odprowadzajacego do Starego Dna jaskinia rozwija sie na waskiej szczelinie. Jej dolem dochodzimy do zacisku wyprowadzajacego nad Studnie z Kaskadami. Wlasciwa droga w szczelinie prowadzi gora, trawersem, przy prawej scianie do Skalnego Mostku (Galeryjka). Stad, pionowo w gore docieramy do Gornych Partii (Komin z Misa) - sciany komina pokryte sa przepieknymi draperiami, kolumnami, zeberkami a wsrod nich zawieszone jest niewielkie oczko wodne. Strop Gornych Partii to zwezajaca sie szczelina, konczaca sie po 15 metrach nad Mostkiem.
Z Mostku zjazd w dol prowadzi do koncowych partii - szczelinowatego korytarza glownego na wprost zacisku (Cipa). Tuz za nim otwiera sie system studni. Pierwsza z nich to Studnia z Kaskadami o ksztalcie owalnym, konczaca sie po 13 metrach. Jej sciany dookola pokryte sa naciekami w ksztalcie przeroznych zeber, draperii koloru kawy z mlekiem, splywajacych w dol. W Studni z Kaskadami po lewej znajduje sie okienko, ktore prowadzi 6-metrowym korytarzem do drugiej studni (Studnia z Pochylnia) o glebokosci 9 m. Z jej dna dochodzimy do Partii Zajaca, ktore rozwijaja sie w waskiej szczelinie. Poczatkowo partie te prowadza okolo 17 m w gorę, a nastepnie gwaltownie w dol, bu po dalszych 16 metrach doprowadzić do zacisku. Dalej ewidentnie szczelina kontynuuje sie w kierunku Partii Afrykanskich, opadajac w dol.
Przy wejsciu do Partii Zajaca zaczyna sie system progow obchodzacych trzecia studnie. Glebokosc trzeciej studni wynosi 18 m, a jej dno stanowia glazy. W prawym koncu sali znajduje sie Kapliczka z naciekami, a w niej duzo heliktytow. Przy wyjsciu z Kapliczki rozpoczyna sie pochylnia, na ktorej koncu pomiedzy glazami jest przejscie do Partii Poziomych.
Poczatek Partii Poziomych to korytarz szerokosci 2,5 m (Korytarz Biwakowy), ktory nastepnie zweza sie i meandrujac wyprowadza po kilkunastu metrach na Rozdroze. Stad idziemy w prawo 15-metrowym Zapieraczka we wstepnej czesci jaskini szczelinowym korytarzem z ciagle stojaca woda (Korytarz Wodny). Nad Korytarzem Wodnym znajduje sie system kominow (niedostepnych dla czlowieka) majacy prawdopodobnie polaczenie z powierzchnia. Na Rozdrozu w lewo bierze poczatek wznoszacy sie korytarz, by za zakretem w prawo zakonczyc sie po kilku metrach. Jest to tzw. Piskowy Korytarz, w ktorym na scianach wystepuja olbrzymie skupiska heliktytow o niespotykanych, ciekawych ksztaltach.
W dnie trzeciej studni po lewej znajduje sie otwor miedzy kamieniami, prowadzacy do dalszych partii jaskini. Po 17 metrach schodzenia po stromych i bardzo waskich kaskadach docieramy do poziomego korytarza, ktory prowadzi w prawo do Kruchej Studni. Tedy w dol docieramy do korytarzyka Bialo-Czerwonego, prowadzacego do niewielkiej, ale wysokiej (okolo 4 m) salki zakonczonej blotnym syfonem. Nazwa tych partii - Partie Bialo-Czerwone - pochodzi od koloru naciekow tu wystepujacych.
W lewo od Kruchej Studni, pokonujac przewezenie, dochodzimy do Galeryjki. I tu, w prawo dochodzimy do Nowego Dna (-93 m, Slepa Studnia). Sciany swiadcza o silnym myciu przez wode przeplywajaca pod duzym cisnieniem. Podczas deszczu na powierzchni po scianach studni splywa woda. W lewo od Slepej Studni znajduje sie nachylona salka z naciekami grzybkowymi - Salka z Grzybkami.
Wracamy do Galeryjki. Idąc w lewo dochodzimy do poczatku Partii Afrykanskich. Ich poczatek stanowi kilkumetrowy komin - Komin pod Wiszaca Wanta. Strop komina stanowia zawieszone glazy i wanty, przeciskajac sie miedzy mimi dochodzimy do Salki na Wantach. W jej stropie znajduje sie niepokonany dotad zacisk.

HISTORIA POZNANIA: Jaskinia znana od lat 50-tych, czyli od chwili odstrzelenia otworu. W srodowisku taternikow jaskiniowych nie budzila wielkiego zainteresowania, jaskinie w owym czasie stanowil tylko korytarz wstepny (okolo 16 m). W 1984 r. M. Michalowski i D. Smieszko podczas penetracji konca szczeliny odkryli zacisk i znalezli sie w studni za progiem. Podczas nastepnych wyjazdow, uzywajac liny budowlanej i hakow wlasnej produkcji dotarli do Partii Poziomych. Dalsze akcje eksploracyjne prowadzili oni z doswiadczonymi grotolazami z Wroclawia. W roku 1985 - odkrycie Partii Bialo-Czerwonych; w 1986 roku wiosna - dotarcie do najnizszego punktu jaskini, latem - odkrycie Komina pod Wiszaca Wanta; w 1987 roku - odkrycie Salki na Wantach.
Nastepne odkrycia zostaly dokonane dopiero w 1991 roku przez R. Kondratowicza i D. Niedospiala. Podczas akcji fotograficznej odkryli Partie Zajaca, zas J. Wisniowski i J. Kulikowski poglebili o kilka metrow Stare Dno.
Pierwsze pomiary (do Biwaku) wykonali w 1985 r. M. Sierakowski i W. Szymanowski. Calosc jaskini zostala pomierzona w listopadzie 1994 roku przez zespol w skladzie: F. Kramek, R. Kondratowicz, H. Zyzanski, R. Zurek. Dokumentacje fotograficzna wykonali R. Kondratowicz i R. Konieczny. Plan opracowali H. i H. Zyzanscy.

BIBLIOGRAFIA:

  1. Kondratowicz R., Konieczny R., Zyzanski H. "Szczelina Wojcieszowska" - [W:] Jaskinie Regionu Sudetow, Pulina M. (red.), PTPNoZ, Warszawa 1996.

POWROT WYZEJ: tutaj mozesz wrocic na poprzednia strone.

POWROT NA STRONE GŁOWNA: tutaj mozesz wrocic na strone tytulowa.

Ostatnia zmiana 1998.12.04.