Jaskinia Skorocicka

DŁUGOŚĆ:            352 m
DENIWELACJA:        5 m (+5 m)
WYSOKOŚĆ OTWORU:    198,199,200 m n.p.m. 
POŁOŻENIE OTWORU:   Skorocice, Dolina Skorocicka 

PODSUMOWANIE:
Największa jaskinia w Polsce rozwinięta w gipsach. Od czasu, kiedy to w XIX wieku była atrakcją turystyczną dla kuracjuszy z pobliskiego Buska Zdroju, z pewnością, można tak rzec, mocno podupadła. Teren zarósł zaroślami, okoliczny ludek zadbał o obecność w jaskini starych tapczanów, wiader i innych śmieci. Podczas penetracji na jesieni roku 2001, udało się nam znaleźć w środku nawet zdechłego psa. Gdyby nie te odpychające "atrakcje" jaskinia była by całkiem ciekawa, a tak żywa dusza tam nie zagląda. (Pobliskiego Buska Zdroju też nikomu nie polecam).

OPIS JASKINI:
Jaskinia jest czynnym, poziomym przepływem potoku Skorocickiego w krawędzi doliny. Obszerny tunel, którego dnem płynie niemal na całej długości potok Skorocicki, podzielony jest na dwie części. Pierwsza, między otworami północnym i środkowym, jest wyższa (do 10 m), częściowo zawaliskowa.

Rozwinęła się ona w gipsach szkieletowych. Dalej w kierunku otworu południowego korytarz jes niższy, jego wysokość sięga 5 m. Te partie jaskini częściowo rozwinęły się w gipsach szklicowych i nie mają nigdzie charakteru zawaliskowego. W wielu miejscach od ciągu głównego odchodzą ciasne, błotniste korytarzyki. Na ścianach głównego ciągu występują licznie formy wykształcone przez płynącą wodę: myte kanały, ślady starszego poziomu koryta, czy kominki krasowe. Ponadto liczne są wtórne formy gipsowe w postaci krzeczkowatych, groniastych i paciorkowatych skupień.
Większa część ciągu głównego jest oświetlona światłem dziennym wpadającym przez otwory.
Dostęp do jaskini wymaga uzyskania zezwolenia Wojewódzkiego Konserwatora Przyrody.

HISTORIA POZNANIA:
Jaskinia znana od dawna. W XIX wieku była atrakcją turystyczną dla kuracjuszy pobliskiego uzdrowiska - Buska Zdroju. W od XIX wieku prowadzono tu liczne badania naukowe. Wzrost długości jaskini w stasunku do danych podawanych wcześniej, wynika z dokładniejszych pomiarów (do podanej długości nie doliczono, jak poprzednio, sąsiednich jaskiń - Dzwonów i Górnej) i niewielkich odkryć poczynionych w latach 90-tych przez zespół inwentaryzujący.
Od roku 1960 jaskinia jest chroniona jako rezerwat przyrody.

BIBLIOGRAFIA:

1. Kowalski K.: "Jaskinie Polskie", Wiedza Powszechna, Warszawa 1965.
2. Gubała J., Kasza A., Urban J., "Jaskinie Niecki Nidziańskiej", Warszawa 1998.
3. Gubała J., Kasza A., Urban J., "Jaskinie w gipsach Niecki Nidziańskiej", Jaskinie 3(16)1999
   

Nacieki lodowe w okolicy otworu zimą		Potok po wypynięciu z jaskini
Środkowy otwór jaskini		Potok po wypynięciu z jaskini
Główny korytarz w południowej części jaskini		Korytarz Zbyszka Rubinowskiego

POWRÓT WYŻEJ: tutaj możesz wrócić na poprzednią stronę.

POWRÓT NA STRONĘ GŁÓWNĄ: tutaj możesz wrócić na stronę tytułową.

Ostatnia zmiana 2006.03.02