DLUGOSC: 190 m. GLEBOKOSC: -11 m. WYSOKOSC OTWOROW: ok. 420 m npm. POLOZENIE OTWOROW: Lipowica, gmina Dukla.
PODSUMOWANIE: Zwiedzanie jest bardzo uciazliwe (ciasno) i wymaga miejscami wspinaczki (trudnosci III, lina nie jest konieczna). Ze wzgledu na znaczna kruchosc, zwiedzanie niektorych partii jest niebezpieczne.
OPIS JASKINI: Od otworu 8 prowadzi szeroki,
opadajacy korytarz (szerokosc okolo 2 m, wysokosc okolo l m). Po
okolo 3 m dochodzimy do rozgalezienia. Ciasnym przelazem mozemy
wejsc do salki z dwoma poziomo usytuowanymi otworami 6 i 7.
Znajduja sie tu spekane polewy naciekowe i niewielkie stalaktyty.
Od wspomnianego rozgalezienia glowny ciag kontynuuje sie w
kierunku E. Idziemy korytarzykiem o regularnym, trojkatnym
przekroju (wysokosc do 0,6 m). Po ok. 2 m zalamuje sie on na N,
po czym po kolejnych 2 m skreca na E i dochodzi do rozszerzenia
(Sala Kalasznikowa). Jest to niewielka komora (dlugosc okolo 5 m,
szerokosc 1,5 m, wysokosc do 2,0 m) o dosc rownym spagu. Z Sali
Kalasznikowa mozna isc dwoma rownoleglymi korytarzykami w
kierunku E. Lacza sie one po okolo 1,5 m, gdzie w miejscu
skrzyzowania powstalo krotkie rozszerzenie (jest to najglebsze
miejsce w jaskini: -11 m).
Jedna ze szczelin, biegnaca w kierunku polnocnym, doprowadza do
partii za Sala Kalasznikowa. Do partii tych dostajemy sie poprzez
prozek do gory (wysokosc 1,0 m). Wchodzimy do korytarza
przecietego poprzecznie dwoma, rownoleglymi szczelinami: -
pierwsza, biegnaca w kierunku W ma okolo 3,5 m dlugosci, druga,
rozszerzajaca sie w niewielka salke, ma dlugosci 4,5 m. Posiada
ona odgalezienia biegnace ku N, dlugosci okolo 2,5 m. Wspomniana
salka ma dlugosc okolo 2 m, okolo 2 m wysokosci, szerokosc okolo
l m. Jej strop jest bardzo kruchy (niebezpieczenstwo zawalu). W
kierunku E z korytarza jedna ze szczelin laczy sie ze wspomnianym
miejscem w rejonie najglebszego miejsca w jaskini (poprzez prozek
w dol 1,0 m wysokosc); - druga szczelina pochylnia do gory
(ciasno - Zacisk Brezniewa, Z I) doprowadza do okazalej komory
Komora ta zwana Mauzoleum ma okolo 7 m dlugosci, wysokosc do 2,5
m, szerokosc okolo 2,5 m. Spag jest nierowny, opadajacy z S,
zaslany gruzem, strop natomiast jest rowny, lity. W kierunku N
dostac sie mozna do dwoch rownoleglych korytarzy (Partie Badaczy
Latajacych Zab). W czesci W korytarza lacza sie one studzienka
(1,7 m glebokosci). Z Mauzoleum poprzez dwa niewygodne przelazy
(lewy - Przelaz Lenina, prawy - Z I) przedostajemy sie do
nastepnej sali zwanej Komitetem. Dlugosc tej sali wynosi okolo 6
m, szerokosc okolo 2 m, wysokosc przecietna okolo 2 m, maksymalna
3,0 m. Z sali tej odchodza trzy odgalezienia.
Poprzez studzienke (glebokosc 1,0 m) w N czesci sali dostajemy
sie do pierwszego z nich zwanego ogolnie Partie Grozy. Od
studzienki idziemy prostym korytarzem (wysokosc do 2,5 m,
szerokosc 0,5 m), ktory po okolo 4 m doprowadza do 2,0 m
wysokosci progu w gore. Od niego w kierunku NW (niewygodnie)
dochodzimy do rozszerzenia, po czym wychodzimy niewygodnym
kominkiem (l ,2 m wysokosci) do kolejnego rozszerzenia. Stad
prozkiem w dol dochodzimy do 5 m dlugosci korytarza. Spag pokryty
jest gruzem i glazami, ktore tworza strop ciasnego korytarzyka
polozonego ponizej, na tej samej szczelinie. Korytarz skreca na
S, gdzie sie wkrotce rozgalezia: poprzez prog do gory (1,5 m
wysokosci) doprowadza do otworow l i 2, natomiast poprzez ciasny
przelaz i prozek dochodzimy do niewielkiej salki. Stad prowadza
liczne szczeliny do powierzchni. Jedna z nich tworzy otwor 3,
pozostale sa nie do przejscia. Na przedluzeniu szczeliny w
kierunku otworu 3, znajduje sie pochylnia doprowadzajaca do
innego ciagu, opisanego ponizej.
Z Komitetu inny ciag prowadzi w kierunku NE, gdzie poprzez zacisk
(Z II) doprowadza do Sali Ascetow (dlugosc okolo 4 m, szerokosc
1,0 m, wysokosc 1,5 - 3,0 m). Z sali tej mozna sie przedostac,
poprzez zacisk (Z I) do okolo 4 m dlugosci korytarzyka. W
srodkowej czesci sali, uchodzi 3,3 m glebokosci, krucha Studnia
Przodownikow Pracy (trudnosci III), ktora wyprowadza do krotkiego
korytarza (1,5 m szerokosc, 1,0 m wysokosci), z ktorego biegna 3
ciasne szczeliny w kierunku SE. Korytarz dochodzi do ciagu
opisanego ponizej.
Ciag ten prowadzi z Komitetu w kierunku E, poprzez niski
korytarzyk dlugosci 3 m zwany Trumna. Wiosna przejscie Trumny
moze byc utrudnione z powodu zalodzenia. Wyjscie z niego jest
niewygodne i doprowadza, po skrecie na polnoc, do odgalezienia do
Studni Przodownikow Pracy. Stad idziemy korytarzem do gory (ok. 4
m dlugosci, okolo l m szerokosci, do 1,5 m wysokosci), gdzie
dochodzimy do poprzecznej szczeliny (prog w dol 1,5 m wysokosci).
Stad na S , do otworu 5. Stanowi go podluzna studzienka (1,0 m
glebokosci). Glowny korytarz kontynuuje sie dalej na W, gdzie po
okolo 2 m znajduje sie podobna szczelina z otworem 4. Po
przeciwleglej stronie otworu 4, ktory tworzy podluzna studzienka
(do 3,2 m glebokosci), znajduje sie prostopadly korytarz dlugosci
okolo 6 m. Wracajac do glownego ciagu dochodzimy jeszcze do
korytarzyka biegnacego na S, ktory prowadzi do otworu 4.
Natomiast na przedluzeniu glownego ciagu znajduje sie zaciskowa
(Z I) szczelina, ktora dochodzimy do wspomnianego ciagu jaskini w
rejonie otworu 3.
Jaskinia osuwiskowa, powstala w piaskowcach cergowskich.
Powstanie jaskini wiaze sie z licznymi osunieciami w ostatnich
kilkudziesieciu latach, powstalymi wskutek dzialania
kamieniolomow. Jest to wiec obiekt bardzo mlody. Dno pokryte jest
przewaznie rumoszem, a w Partiach Badaczy Latajacych Zab rowniez
glina.
Liczne otwory i szczeliny do powierzchni powoduja, ze jest w
calosci wymrazana. Glebsze partie posiadaja mikroklimat
statyczny, zimny. Zima tworza sie liczne nacieki lodowe. Swiatlo
dzienne oswietla korytarze pomiedzy otworami l i 5 oraz 6 i 8.
Jest dosc wilgotna. Stwierdzono nieliczne pajaki i motyle, latem
wystepuja nieliczne podkowce male (Rhinolophus hipposideros).
Flora nie byla obserwowana.
HISTORIA POZNANIA: Do 1993 r. jaskinia nie byla wymieniana w literaturze. Ludnosci miejscowej niepozorne otwory byly raczej nieznane, na pewno nie byla zwiedzana. 19 grudnia 1992 r. wyeksplorowano poczatkowo osobno partie od otworu 8 do 5 i Partie Grozy. 10 stycznia 1993 r. polaczono oba ciagi i odkryto kilka krotkich korytarzykow. Wiekszosc otworow poszerzano i oczyszczano z gleby i flory, wewnatrz jaskini wiekszosc przelazow rozkuwano. Zinwentaryzowana zostala przez T. Mleczka i B. Szatkowskiego (Speleoklub Debica). Pomiary wykonano busola geologiczna Freiberg i tasma parciana. Plan opracowal T. Mleczek.
BIBLIOGRAFIA:
POWROT
WYZEJ: tutaj mozesz wrocic na poprzednia
strone.
POWROT
NA STRONE GLOWNA: tutaj mozesz wrocic na
strone tytulowa.
Ostatnia zmiana 1999.03.08.