DŁUGOŚĆ: 60 m. DENIWELACJA: +32 m. WYSOKOŚĆ OTWORU: 1628 m n.p.m. POŁOŻENIE OTWORU: Dolina Miętusia, Wielka Świstówka
OPIS JASKINI: Duży otwór o wymiarach 1,5 m szerokości i 8 m wysokości znajduje się nad półką z zaklinowanych głazów. Wyprowadza on na dno komina nachylonego pod katem 85-90 stopni. Bardziej połga ściana pokryta jest zielonymi porostami. Na wysokości 20 m zaczyna się równoległy kominek połączony z głównym dwoma oknami. W jego najwyższej części zablokowanej wantami znajduje się najwyższy punkt jaskini. Jaskinia jest bardzo wilgotna, światło dzienne sięga do poziomu +10 m. W całej jaskini wyczuwalny jest wyraźny przewiew. Występują w niej licznie nietoperze.
HISTORIA POZNANIA: Jaskinia została odkryta i zwiedzona po raz pierwszy przez J. Chrobaka i M. Rutkowskiego (Speleoklub Warszawski) w sierpniu 1971. Plan i przekrój sporządził na podstawie ich pomiarów M. Rutkowski.
BIBLIOGRAFIA:
POWRÓT WYŻEJ:
tutaj możesz wrócić do spisu jaskiń tatrzańskich.
POWRÓT NA STRONĘ GŁÓWNĄ:
tutaj możesz wrócić na stronę tytułową.
Ostatnia zmiana 1996.11.22