Studnia w Dziurawem

DŁUGOŚĆ:            30 m.
DENIWELACJA:        30 m.
WYSOKOŚĆ OTWORÓW:   1543 m n.p.m.
POŁOŻENIE OTWORÓW:  Dolina Miętusia, Dziurawe.

OPIS JASKINI: Owalny otwór o rozmiarach 2,5x1,2 m prowadzi do 30-metrowej studni. Po kilku metrach rozszerza się ona dzwonowato. Poniżej wąskiej półki odchodzi w głąb masywu bardzo ciasna, wysoka, meandrująca szczelina, która rozszerza się dalej tworząc jakby równoległe studnie. Nie była ona do końca badana. Na dnie studni zalega płat śniegu. Przy jego brzegu głęboką szczeliną brzeżną można zejść na dno jaskini.

HISTORIA POZNANIA: Otwór jaskini był znany od dawna juhasom. W 1923 roku zwiedzili ją bracia Zwolińscy. Według pierwszego planu M. Rutkowskiego z 1971 roku jaskinia miała 22 m głębokości. Wzrosła ona po wytopieniu się śniegu.

BIBLIOGRAFIA:

• Luty. I., 1996, Studnia w Dziurawem, [W:] Jaskinie Tatrzańskiego Parku Narodowego. Jaskinie Zachodniego Zbocza Doliny Miętusiej, Grodzicki J. (red.), PTPNoZ i TPN, Warszawa.

POWRÓT WYŻEJ : tutaj możesz wrócić do spisu jaskiń tatrzańskich.

POWRÓT NA STRONĘ GŁÓWNĄ: tutaj możesz wrócić na stronę tytułową.

Ostatnia zmiana 1999-04-20