DŁUGOŚĆ: 917 m. DENIWELACJA: 62 m (-57,2, +4,8). WYSOKOŚĆ OTWORU: ok. 1410 m n.p.m. POŁOŻENIE OTWORU: Wąwóz Kraków.
OPIS JASKINI: Jaskinia rozwinięta jest piętrowo. Z obszernego otworu prowadzi w dół stroma pochylnia, w końcowej części przechodząca w studnię. W rejonie otworu możliwe jest wejście do niewielkiego korytarzyka wznoszącego się ponad otwór i do korytarzy I piętra jaskini. Po zjeździe pochylnią - lub studnią z meanderka na I piętrze jaskini - osiągamy Komorę Główną. Dalej przejść możemy do dolnych pięter jaskini.
HISTORIA POZNANIA: Jaskinia została odnaleziona na podstawie wskazówek górali przez R. Bebaka, J. Fereńskiego i J. Rabka z Sekcji Grotołazów AKT Wrocław w 1961 roku. Poznali oni ok. 200 m korytarzy. Przejście do dalszych partii odszukał podczas międzynarodowego obozu w 1968 roku A. Kobylecki. Grotołazi jugosłowiańscy odkryli wtedy ok. 260 m nowych korytarzy. Ostatnie odkrycia miały miejsce w 1972 roku, kiedy to A. Ciszewski i A. Górny odkryli kolejne 350 m.
BIBLIOGRAFIA:
POWRÓT WYŻEJ :
tutaj możesz wrócić do spisu jaskiń tatrzańskich.
POWRÓT NA STRONĘ GŁÓWNĄ:
tutaj możesz wrócić na stronę tytułową.
Ostatnia zmiana 1999-04-20