DŁUGOŚĆ: 258 m GŁĘBOKOŚĆ: 166 m WYSOKOŚĆ OTWORU: 1872,7 m n.p.m. POŁOŻENIE OTWORU: Dolina Małej Łąki, Kotliny.
PODSUMOWANIE: Najrzadziej odwiedzana spośród stosunkowo głębokich jaskiń tarzańskich. Przyczyną tego jest fakt, że w jaskini występuje bardzo duże zagrożenie ze strony spadających kamieni. Odwiedzający jaskinię powinni legitymować się sporymi umiejętnościami poruszania się w kruchym terenie.
OPIS JASKINI: Jaskinia o rozwinięciu pionowym. Od
otworu w kierunku dna prowadzi jedyny ciąg bez znaczących odgałęzień. Na ciąg ten
składają się prożki i pochylnie, pomiędzy którymi znajdują się salki i platformy, których
dna zwykle pokryte są rumowiskiem.
Jaskinia ma wyraźne predyspozycje tektoniczne, ślady działania wody występują sporadycznie.
HISTORIA POZNANIA: Jaskinia została odkryta 12 sierpnia 1959 roku przez Stanisława Wójcika z Zakopanego. Podczas kilku akcji członków STJ KW z Zakopanego i Krakowa sukcesywnie poznawano pionowy ciąg zmierzający w głąb jaskini. W 1960 roku grotołazi krakowscy dotarli na głębokość 164 metrów. Ostatnich niewielkich odkryć, aczkolwiek ustalających obecną głębokość jaskini dokonali grotołazi z SG KW Wrocław w roku 1982.
BIBLIOGRAFIA:
POWRÓT WYŻEJ:
tutaj możesz wrócić do spisu jaskiń tatrzańskich.
POWRÓT NA STRONĘ GŁÓWNĄ:
tutaj możesz wrócić na stronę tytułową.
Ostatnia zmiana 2004.01.31