Jaskinia Małołącka


DŁUGOŚĆ:            258 m
GŁĘBOKOŚĆ:          166 m
WYSOKOŚĆ OTWORU:    1872,7 m n.p.m.
POŁOŻENIE OTWORU:   Dolina Małej Łąki, Kotliny.

PODSUMOWANIE: Najrzadziej odwiedzana spośród stosunkowo głębokich jaskiń tarzańskich. Przyczyną tego jest fakt, że w jaskini występuje bardzo duże zagrożenie ze strony spadających kamieni. Odwiedzający jaskinię powinni legitymować się sporymi umiejętnościami poruszania się w kruchym terenie.

OPIS JASKINI: Jaskinia o rozwinięciu pionowym. Od otworu w kierunku dna prowadzi jedyny ciąg bez znaczących odgałęzień. Na ciąg ten składają się prożki i pochylnie, pomiędzy którymi znajdują się salki i platformy, których dna zwykle pokryte są rumowiskiem.
Jaskinia ma wyraźne predyspozycje tektoniczne, ślady działania wody występują sporadycznie.

HISTORIA POZNANIA: Jaskinia została odkryta 12 sierpnia 1959 roku przez Stanisława Wójcika z Zakopanego. Podczas kilku akcji członków STJ KW z Zakopanego i Krakowa sukcesywnie poznawano pionowy ciąg zmierzający w głąb jaskini. W 1960 roku grotołazi krakowscy dotarli na głębokość 164 metrów. Ostatnich niewielkich odkryć, aczkolwiek ustalających obecną głębokość jaskini dokonali grotołazi z SG KW Wrocław w roku 1982.

BIBLIOGRAFIA:

  1. Kardaś R.M., 2000 - Jaskinia Małołącka, [W:] Jaskinie Tatrzańskiego Parku Narodowego. Jaskinie Doliny Małej Łąki, Grodzicki J. (red.), PTPNoZ, Warszawa.
  2. Nikiel B., 2000 - Jaskinia Małołącka, Zacisk, nr 18, s. 9.
  3. Rudolf W., 1981 - Jaskinia Małołącka, Gacek, nr 18 (38), s. 47-50.


POWRÓT WYŻEJ: tutaj możesz wrócić do spisu jaskiń tatrzańskich.

POWRÓT NA STRONĘ GŁÓWNĄ: tutaj możesz wrócić na stronę tytułową.

Ostatnia zmiana 2004.01.31