Jaskinia Miętusia Wyżnia

DŁUGOŚĆ:              900 m
DENIWELACJA:          142 m (-108, +34)
WYSOKOŚĆ OTWORU:      ok. 1393 m n.p.m.
POŁOŻENIE OTWORU:     Dolina Miętusia, Mała Świstówka
Plan Jaskini Miętusiej Wyżniej

 

Przed zjazdem na Suche Dno, fot. Michał Domin

OPIS JASKINI: Otwór jaskini o wymiarach 5x2 m przedzielony jest filarem skalnym. Z otworu systemem ciasnych korytarzyków dostajemy się po kilkudziesięciu metrach do niewielkich prożków. W lewo odchodzi ciasna Mylna Rura wpadająca do ciągu głównego w Sali Matki Boskiej. Ciąg główny prowadzi do niej przez kilka niewielkich prożków. Ze stropu Sali Matki Boskiej prowadzi w górę 34 m komin nie zaznaczony na planie. Sala ta jest systemem opadających progów o łącznej deniwelacji 12 m. Dalej ciąg główny łagodnie opada kilka razy gwałtownie zakręcając. W lewo odgałęzia się ciąg studni o łącznej głębokości ok. 30 m. Dalej korytarz wznosi się nieco i doprowadza do niewielkiego progu, a potem znowu opada. Dochodzimy do Rury. W jej stropie widoczne są wymyte przez wodę belemnity. Wchodzimy Rurą w górę. Po kilkunastu metrach główny ciąg rozwidla się. Prawa odnoga prowadzi poziomo na zachód, aż do zamulenia zamykającego dalszą drogę. Lewa natomiast opada Studnią nad Syfonami o głębokości 10 m do błotnego syfoniku. Ten i kolejny Syfon Paszczaka pokonać można na bezdechu. Dalej korytarz opada dwoma pochylniami do trzeciego syfoniku Salome. Za nim Kruchy Korytarzyk prowadzi nad studnię. Tu ciąg opada i rozgałęzia się. Obie odnogi kończą się zawaliskiem. Końcowe zawalisko pod II Studnią leży zaledwie 30 metrów nad partiami zawaliskowymi w Jaskini Miętusiej, której Miętusia Wyżnia kiedyś była częścią.

HISTORIA POZNANIA: Jaskinia została odkryta w 1949 roku przez W. Szymczakowskiego. Zbadał on główny ciąg. W 1950 roku W. Danowski, R. Gradziński, K. Kowalski, W. Starzecki i W. Szymczakowski odkryli dalsze korytarze i wykonali plan. W latach 1963-65 grupa grotołazów ze Skawiny pod kierownictwem P. Pallusa odkryła partie za syfonami. Dalsze niewielkie odkrycia dokonane zostały przez członków Speleoklubu Warszawskiego.

BIBLIOGRAFIA:

  1. Grodzicki J., 1996, "Jaskinia Miętusia Wyżnia", [W:] "Jaskinie Tatrzańskiego Parku Narodowego. Jaskinie Zachodniego Zbocza Doliny Miętusiej", Grodzicki J. (red.), PTPNoZ i TPN Warszawa
  2. Wiśniewski W. 2001, "Największe jaskinie Polski. Stan z połowy 2002" [W:] Taternik4/2001

 
Zjazd do Sali Matki Boskiej, fot. Michał Domin
  
II Studnia w rejonie dna, fot. D. Bartoszewski

Otwór jaskini , fot. D. Bartoszewski


POWRÓT WYŻEJ : tutaj możesz wrócić do spisu jaskiń tatrzańskich.

POWRÓT NA STRONĘ GŁÓWNĄ: tutaj możesz wrócić na stronę tytułową.

Ostatnia zmiana 2005.01.02