DŁUGOŚĆ: 152 m DENIWELACJA: 40 m WYSOKOŚĆ OTWORÓW: 1480 m n.p.m. POŁOŻENIE OTWORÓW: Dolina Miętusia, Wielka Świstówka.
OPIS JASKINI:
Otwór o szerokości 0,8 m i wysokości 1,5 m prowadzi do 7 metrowej długości
rury o niewielkim przekroju. Rura ta doprowadza do niewielkiej lodowej salki,
z której 12 metrowym zjazdem dostajemy się do obszernej Sali S. Zwolińskiego.
Dno tej sali pokrywa w całości lód o grubości od 4 do 1 m. W południowej jej
części 20 m nad dnem znajduje się okno zablokowane wantami.
Przez wantowisko w najszerszej części Sali S. Zwolińskiego przedostać się
można do równie obszernej Sali Lecha o pochyłym dnie. W jej najwyższym
punkcie 9 m nad dnem znajduje się okno prowadzące do 10 metrowego komina
przechodzącego w pochyły korytarz. Jest to najwyższe miejsce w jaskini.
Jest to typowa jaskinia lodowa jednootworowa. Pokrywa lodowa utrzymuje
się w niej cały rok. W otworze czuć latem wyraźny przewiew na zewnątrz.
HISTORIA POZNANIA: Otwór został odnaleziony przez K. Dudzińskiego (Speleoklub Tatrzański PTTK) 8 sierpnia 1982. W dalszych wejściach uczestniczyli G. Albrzykowski, W. Cikowski i J. Ćwiklik. Eksplorację zakończono w 1983 r.
BIBLIOGRAFIA:
POWRÓT WYŻEJ :
tutaj możesz wrócić na poprzednią stronę.
POWRÓT NA STRONĘ GŁÓWNĄ:
tutaj możesz wrócić na stronę tytułową.
Ostatnia zmiana 1999-04-20