DLUGOSC: Siewierska II - 250 m Siewierska I - 100 m. DENIWELACJA: 6 m (Siewierska II). WYSOKOSC OTWOROW: ok. 310 m npm. POLOZENIE OTWORU: Siewierz, woj. katowickie
PODSUMOWANIE: Jaskinie poziome, kruche i zawantowane. Korytarze niskie. Otwory znajduje sie (znajdowaly) w kamieniolomie, w ktorym zlokalizowano wysypisko smieci dla Siewierza i jaskinia w najblizszym czasie zostanie zasypana, choc z pewnoscia bedzie dostepna "Kominem Skorka". W 1996 roku zasypano juz wejscie do Jaskini Siewierskiej I i IX. W przeszłosci nalezaly one do jednego systemu ktorego dlugosc szacuje sie w stanie pierwotnym na ok. 1 km. Zostal on odkryty a nastepnie zniszczony w czasie eksploatacji kamieniolomu. W roku 1995 zinwentaryzowano na jego terenie 10 stanowisk z ktorych Jaskinie Siewierska I i II mialy w tym momencie odpowiednio ok 150 i 100 metrow dlugosci. Osiem innych obiektow to raczej schroniska i krotkie korytarzyki o niewielkiej dlugosci. Nieodparcie nasuwa sie tu analogia do systemu Szachownicy, jest tylko jeden drobny wyjatek. Stary kamieniolom w ktorym lezy Szachownica I-V zamieniono na rezerwat, natomiast Jaskinie Siewierskie postanowiono zamienic na smietnik.
OPIS JASKINI: Niskim otworem (na planie
oznaczonym numerem II) dostajemy sie do stosunkowo niskiej Salki
Bocznej. W SW jej czesci mozna sie dostac po przejsciu ZI do
malenkiej komorki, natomiast zakonczenie salki ku W stanowi
osypisko gliniasto-gruzowe. Z tej salki mozna przejsc forsujac
skrajnie ciasny zacisk ZIII do Sali za Osypiskiem; my z kolei
przechodzimy drugim przejsciem do obszernej sali z Kominem
Skorka. Po drodze z lewej strony mijamy charakterystyczne "okno"
urywajace sie nad dnem sali progiem 1-metrowym. Po prawej stronie
nasza uwage zwracaja filary (slupy) skalne powstale w czasie
eksploatacji rud i skaly; ktore teraz tworza otwory wejsciowe.
Kierujemy sie jednak do sztucznie wykutego Komina Skorka o
wysokosci 5 m, ktorym latwo wyjsc na powierzchnie - zima tworza
sie tu ladne nacieki lodowe. Posuwamy sie dalej ku NE czesci
jaskini i tuz za sztuczna budowla z cegly - tzw. "prochownica"
- wspinamy sie po osypisku ku gorze mijajac znajdujacy sie tu
komin z deskami w stropie.
Osiagamy niskie i zasmiecone ciagi zwane smieciarnia, ktore
rowniez przez niedostepna dla czlowieka szczeline kontaktuja sie
z Sala Gruzowa. Jest ona stosunkowo niska a wieksza jej czesc
wypelniaja osypiska skalne. W E czesci sali na skale mozna
znalezc resztki wydobywanych tu rud (prawdopodobnie cynku i
olowiu). W zachodniej czesci sali wchodzimy w bardzo niski ciag
zwany Niskim Labiryncikiem - jest on czesciowo zagruzowany i byc
moze kryja dostep do dalszych partii obecnie niedostepnych
Ku SW wspomniana sala przechodzi w Salke z Kotem (w czasie
penetracji spotkano tu kota). Wracamy do sali z Kominem Skorka i
jednym z dwu przejsc dostajemy sie do Salki z Osypiskiem - jak
sama nazwa wskazuje wieksza jej czesc zajmuja osypiska - z tego
powodu nieosiagalna jest zachodnia czesc salki. Przechodzac obok
malego filaru w SW czesci tej sali dostajemy sie do niskiego
ciagu i po pokonaniu niewygodnego zacisku ZI wchodzimy do
niebezpiecznej (grozba zawalu) Salki Odkrywcow, ktora do grudnia
1995 roku stanowila koncowa czesc jaskini. Dopiero po
odgruzowaniu i pokonaniu zacisku ZII udalo sie dostać do partii
ktore zaczynaja sie Korytarzem Katowickim o przebiegu WE. W jego
poludniowej czesci odchodzi w gore ciasny korytarzyk z osypujacym
sie gruzem skalnym - prawdopodobnie z powierzchni, natomiast ku
wschodowi korytarz konczy sie osypiskiem ktore doprowadzalo do
Salki Bocznej. W zachodniej czesci Korytarza Katowickiego
dostajemy sie do poprzecznego Korytarza Sosnowieckiego,
przechodzacego w polnocnej czesci w zacisk ZII za ktorym widac
dalsze partie. W poludniowej czesci Korytarz Sosnowiecki skreca
prawie pod katem prostym ku zachodowi i urywa sie 1,5-metrowym
progiem nad Sala Giganta. Ta obszerna i dluga sala w 1/3
wypalniona jest gruzowiskiem, ktore uniemozliwia ustalenie jej
rzeczywistych wymiarow. Widac w niej (m. in. podsadzki) slady
dzialalnosci ludzkiej raczej sprzed wielu lat. W SE czesci sali,
w gore prowadzi szeroki lecz niski ciag, jego dalsza kontynuacje
blokuja zaklinowane glazy.
HISTORIA POZNANIA: Jaskinie odslonieto - wg
informacji od miejscowych mieszkancow - w czasie eksploatacji
kamienia, a pozniej wskutek podziemnego wydobycia kamienia i rud
poszerzono wieksza czesc korytarzy. Jaskinie odnalezli i
spenetrowali w lipcu 1991 roku (dzieki informacjom od mieszkanca
pobliskiej wsi; K. Skorka) M. Pawelczyk i G. Ferdyn.
Jaskinia zostala zinwentaryzowana przez M. Pawelczyka, A. Witka i
M. Rossa w 1995 roku.
BIBLIOGRAFIA:
POWROT
WYZEJ: tutaj mozesz wrocic na do spisu jaskin
jurajskich.
POWROT
NA STRONE GLOWNA: tutaj mozesz wrocic na
strone tytulowa.
Ostatnia zmiana 1998.05.14.