DŁUGOŚĆ: 40 m DENIWELACJA: 30 (-27, +3) WYSOKOŚĆ OTWORU: ok. 830 m n.p.m. POŁOŻENIE OTWORU: Kletno, gmina Stronie Śląskie
OPIS JASKINI: Za otworem jaskini o średnicy
0,5 m niewielka komora o bardzo kruchych ścianach i stropie. Za
nią zacisk pionowo w dół, a następnie ciasną studnią, zapieraczką
około 6 metrów w dół. Tu studnia przybiera kształt wąskiej
szczeliny. Schodzimy nadal zapieraczką około 9 metrów. W tym
miejscu szczelina łączy się z biegnącym równolegle kominem. Wciąż
zapieraczką schodzimy jeszcze ok. 12 metrów do dna jaskini. W
lewo bardzo ciasna szczelina możliwa do przejścia tylko na
określonej wysokości, jeszcze 12 metrów. W prawo szczelina nieco
szersza, idziemy swobodnie zapieraczką jeszcze około 16 m. Dalej
zbyt ciasno.
Jaskinia utworzyła się w soczewce marmurów należących do
prekambryjskiej serii suprakrystalnej, wchodzących w skład
metamorfiku Śnieżnika. Rozwinęła się na nieco rozmytej szczelinie
o charakterze tektonicznym. Dno jaskini przechodzące w system
wąskich szczelin pokrywa gruz wapienny z domieszką gliny.
Okresowo jaskinia jest dość silnie zasilana w wody infiltracji
pionowej w postaci deszczu jaskiniowego, ściany mokre, lecz nie
pokryte namuliskiem. Wyczuwalna duża wilgotność powietrza.
Temperatura powietrza mierzona w 1984 r. wynosiła przy dnie 5,3
stopnie Celsjusza. Brak przepływu powietrza. Światło sięga ok. 1 m
od otworu. Roślinność zielona przy otworze nie występuje. Nie
stwierdzono obecności fauny w jaskini.
HISTORIA POZNANIA: Jaskinia została odkryta jesienią 1975 roku (Łukaszewicz, Sądej, Szuber, Trumpus). Dalsza eksploracja w latach 1989-1990 nie przyniosła rezultatów. Obecnie jest niedostępna ze względu na zablokowanie otworu głazem. Z tego powodu w trakcie aktualizacji danych o jaskini w 1994 roku nie było możliwe sporządzenie jej planu.
BIBLIOGRAFIA:
POWRÓT
WYŻEJ: tutaj możesz wrócić na poprzednią
stronę.
POWRÓT
NA STRONĘ GŁÓWNĄ: tutaj możesz wrócić na
stronę tytułową.
Ostatnia zmiana 1999.07.22