Jaskinia Jasna

DŁUGOŚĆ:            146 m 
DENIWELACJA:        95 m (-81, +14)
WYSOKOŚĆ OTWORU:    542 m n.p.m.
POŁOŻENIE OTWORU:   Góra Połom, gmina Wojcieszów
Otwor (obecnie zniszczony) Jaskini Jasnej

OPIS JASKINI:
[Ponieważ jaskinia nie istnieje, opis skrócono do jej charakterystyki ogólnej.]
Jaskinia Jasna była typową jaskinią o rozwinięciu pionowym. Odległość w poziomie pomiędzy najwyższym i najniższym jej punktem wynosiła 80 m, przy deniwelacji 95 m. Jej główny ciąg rozwinięty był na pionowej szczelinie, o czym świadczy kształt korytarzy i sal na ogół wysokich i stosunkowo wąskich.
Kształt próżni rzutował bezpośrednio na jej szatę naciekową wykształconą w przeważającej części z polew, kolumn i kaskad bezpośrednio na ścianach. Stalaktytów i stalagmitów było niewiele i występowały jedynie w wymytych wnękach.
Namulisko tworzyły brązowo-czerwone gliny wypłukane przez wodę z pięciu przewarstwień złoża wapieni. Występowały one w Stromym Korytarzu, Salkach Końcowych i Labiryncie. Można je było sklasyfikować jako gliny krasowe "terra rossa". Znaczna część dolnych partii Stromego Korytarza oraz Zasypaną Studnię pokrywały w całości gruzy skalne pochodzące z odstrzału. W komorze z płytą oraz Salkach Naciekowych znajdowały się znaczne ilości kalcytowego gruzu na spągu.
Dolne partie Jaskini Jasnej Woda najobficiej występowała w Salkach Naciekowych w formie jeziorka. Kapała również intensywnie ze stropu. Z jeziorka nie było powierzchniowego spływu. We wnęce pod Salami Naciekowymi wypełnione wodą były misy martwicowe. W Stromym Korytarzu na spągu występowały bardzo nawodnione gliny. Duży wpływ na ich nawodnienie miały zewnętrzne warunki atmosferyczne. W pozostałych partiach woda występowała jedynie w formie drobnych sączeń po ścianach.
Światło dzienne widoczne było zarówno w Salach Naciekowych, jak i znad 7,5 m wysokości progu w Labiryncie. Całkowicie jasna była Komora z Płytą. Jedynie do Salek Końcowych i doprowadzającego do nich korytarza nie docierało światło dnia. Roślinności w jaskini nie zaobserwowano. Widziano natomiast nietoperze w Salach Naciekowych i wnęce pod nimi.

HISTORIA POZNANIA:
 W połowie grudnia 1977 r. odstrzelono na VI poziomie eksploatacyjnym kamieniołomu otwór jaskini. Pierwszych penetracji dokonali S. Koszela., T. Rojek, R. Stański, H. Urbacki w styczniu i kwietniu 1978 r. Skartowano wtedy dolne partie jaskini. Resztę jaskini skartował na przełomie 1978/1979 r. "Klub Nietoperza" PTTK w Wałbrzychu pod kierownictwem K. Cieszkowskiego. Dolne partie ponownie przemierzył również Speleoklub "Bobry" PTTK w Żaganiu pod kierunkiem H. Zyzańskiego. Jaskinia została częściowo zasypana i w 1994 r. dolne partie nie były już dostępne. Dzisiaj już nie istnieje na skutek dalszej eksploatacji w kamieniołomie. Plan i przekrój jaskini wykonał T. Rojek w 1978 r.

BIBLIOGRAFIA:

  1. Rojek T.: "Jaskinia Jasna" - [W:] Jaskinie Regionu Sudetów, Pulina M. (red.), PTPNoZ, Warszawa 1996.

POWRÓT WYŻEJ: tutaj możesz wrócić na poprzednią stronę.

POWRÓT NA STRONĘ GŁÓWNĄ: tutaj możesz wrócić na stronę tytułową.

Ostatnia zmiana 1999.09.23