DLUGOSC: 83 m. GLEBOKOSC: ok. -13 m. WYSOKOSC OTWORU: ok. 840 m npm. POLOZENIE OTWORU: Magura, Miasto Szczyrk.
PODSUMOWANIE: Otwarcie jaskini i zwiedzanie wymaga zgody gospodarza. Przejscie glownego ciagu bez trudnosci, boczne ciagi miejscami uciazliwe (ciasno). Z uwagi na kruszyzne scian zalecane jest zalozenie ubezpieczenia w studni wejsciowej.
OPIS JASKINI:
Przez nieduzy, poziomo usytuowany otwor, ktory odslonil sie
samoistnie w gliniastym klepisku nieopodal wejscia do zabudowania
gospodarczego, schodzimy do studni wejsciowej o glebokosci 4,5 m.
Sciany studni na przestrzeni okolo 3 m sa kruche, gliniaste,
przetykane luznymi blokami skalnymi, stad celowe jest zalozenie
poreczowki. Dopiero w koncowej czesci, gdzie studnia rozszerza
sie uchodzac do Komory Wstepnej, kruszyzna sie zmniejsza,
wystepuja duze bloki skalne. Komora Wstepna o nieregularnym,
wydluzonym ksztalcie, jest dosc przestronna: dlugosci 5 m,
szerokosci w okolicy wylotu studni 2,5 m, w dalszej czesci
rozszerza sie do okolo5 m przechodzac w pochyla, okazala wneke.
Rownie zmienna jest takze jej wysokosci: od 1,5 do 2,5 m. Dno
nachylone (od studni wejsciowej zbiega w kierunku N), pokryte
rumoszem skalnym i grubsza warstwa gliny. Strop nieregularny,
nachylony ku W, zaburzony tak, jak i sciany - szczegolnie w
strefie wschodniej. Od sali w kierunku W dwoma przejsciami
przedostac sie mozna do ciagu bocznego, o ktorym ponizej.
Ciag glowny jaskini kontynuuje sie w kierunku N. Pochylym 2 m
korytarzykiem (w prawo od waskiej, nie penetrowanej do konca
szczeliny) przedostajemy sie do niewielkiej nachylonej salki
(wysokosci do 2 m, szerokosci 3 m, dlugosci 2,5 m). Stad ku NW
krotki zwezajacy sie korytarzyk doprowadza do ciasnej, zaciskowej
szczeliny (szerokosci 0.4-0,3 m, dlugosci okolo 2 m) rozwinietej
na kierunku N-S. Szczelina od polnocy zablokowana jest okazalym
glazem, po jego minieciu wydostajemy sie do Sali z Puszka (w
marcu 1988 r. inwentaryzujacy umiescili tu puszke do wpisow).
Sala ta o wysokosci okolo 2 m, szerokosci 1,3 m i dlugosci okolo
4 m, ma sciany lite, regularne, nachylone nieco ku E. Dno zrazu
plaskie, pokryte rumoszem skalnym i kilkoma blokami, w dalszej
czesci podnosi sie i tu jest pokryte sypkim, zwirowatym
materialem, po czym znowu jest plaskie. Strop natomiast jest
nierowny, silnie zaburzony. Zaraz na wstepie od sali ku E
odchodzi slepa, 2 m szczelina, zas na zachod biegnie 3 metrowy,
zwezajacy sie znacznie korytarzyk. Przy jego prawej scianie
znajduje sie studzienka, od ktorej odchodzi (pod wspomniany
korytarzyk) niewielka szczelina. Vis a vis otwiera sie druga,
gleboka na 2 m, slepa studnia, nad ktora wydostac sie mozna do
korytarza urozmaiconego brzytwami skalnymi, biegnacego w kierunku
S, rownolegle do zaciskowej szczeliny w ciagu glownym. Z uwagi na
niepewny strop korytarz penetrowano tylko na 3 m odcinku.
Za Sala z Puszka ciag glowny zmienia swoj charakter. Przechodzi w
zespol ciasnych, zagmatwanych szczelin. W kierunku N odchodzi
waski korytarzyk, ktory po 2 m laczy sie z poprzeczna szczelina
doprowadzajaca do niewielkiej studzienki. Dalej dwoma obejsciami
mozna powrocic do Sali z Puszka, zas w kierunku NE przedostac sie
do malej salki. Wspomniany korytarzyk za rozdrozem zweza sie i
podnosi, doprowadzajac po 2,5 m do niskiego, nachylonego
rozszerzenia, od ktorego w bok odchodzi jedynie ciasna szczelina
do wspomnianej malej salki za studzienka. Tu ciag glowny sie
konczy - za meandrycznym zakretem ku E biegnie jeszcze przez
okolo 3 m wyklinowujaca sie szczelina, a przez studzienke
glebokosci 1,5 m mozna przejsc ku NE do 2,5 m szczeliny konczacej
sie zawaliskiem.
Odrebna czesc jaskini stanowi labiryntowy, trojpoziomowy ciag
boczny, odchodzacy od Komory Wstepnej (tak jak wspomniano
uprzednio) dwoma przejsciami ku zachodowi. Nieopodal studni
wejsciowej znajduje sie pierwsze ciasniejsze przejscie, ktore
wyprowadza do niskiej salki (I poziom), maksymalnie okolo l m
wysokosci, przy szerokosci okolo2 m, o nieregularnym stropie i
dnie zaslanym rumoszem skalnym. O bliskim kontakcie tych partii z
powierzchnia swiadcza, gdzieniegdzie obserwowane korzenie drzew.
W kierunku N opisana salka przechodzi nad studnia (prowadzaca do
nizszego poziomu) w wezszy, nachylony w dol korytarzyk, ktory po
okolo2 m laczy sie z korytarzem (z metrowym prozkiem posrodku)
biegnacym od drugiego wspomnianego przejscia, usytuowanego w
polnocnym krancu Komory Wstepnej. Za rozdrozem przedostac sie
mozna ciasnym przejsciem z 2 m progiem jeszcze okolo 3-4 m do
niskich, a dosc szerokich szczelin, ktore tworza pietrowy, o
skomplikowanej konfiguracji, zespol konczacy ciag boczny ku
polnocy.
Przejscie do II poziomu tego ciagu prowadzi przez wspomniana juz
studnie (glebokosci 4,5 m) za rozszerzeniem. Wydostajemy sie do
dosc okazalej, prostokatnej szczeliny (wysokosci okolo 2 m,
szerokosci 1,8 m) o rownych, nachylonych scianach, stropie
plaskim i dnie zaslanym gdzieniegdzie glazami. Jest ona
rozwinieta na kierunku NE-SW. Zaraz na poczatku szczeliny (za
niewielkim prozkiem) w lewo znajduje sie slepa podlugowata nisza
(dlugosci okolo 2 m), zas ku N odchodzi w dol ciasny korytarzyk,
ktory po okolo 4 m konczy sie w rejonie wspomnianego uprzednio
pietrowego zespolu szczelin. Szczelina w swoim glownym przebiegu
po okolo 3 m skreca pod katem prostym ku SE i po dalszych 3-4 m
konczy sie. W drugiej czesci opisywanej szczeliny (ograniczonej z
prawej strony wydatna polka) znajduja sie trzy studzienki.
Pierwsza prowadzi do III poziomu ciagu bocznego, ktory tworzy
okolo 6 m dlugi, ciasny korytarz o przebiegu NW-SW. Dwie nastepne
studnie o glebokosci 2 m i 2,5 m sa slepe.
Jaskinia osuwiskowa, powstala w piaskowcach warstw godulskich
srodkowych. Rozwinieta generalnie na kierunku N-S, sklada sie z
dwoch rozniacych sie charakterem, odrebnych ciagow:
1) glowny, jednopoziomowy - to okazale szczeliny (tworzace dwie
wieksze sale) w przewazajacej czesci o regularnym przebiegu;
2) boczny, o trzech poziomach - ciasniejszy i zagmatwany, nie
wykazujacy regularnego przebiegu.
Dno jaskini jest zaslane gruzem i wiekszymi blokami skalnymi,
gdzieniegdzie sypkim, zwirowatym materialem i glina, ktora
szczegolnie obficie wystepuje w Komorze Wstepnej (okolice wylotu
studni wejsciowej).
Jaskinia jest na ogol sucha, tylko we wstepnych partiach Sali z
Puszka obserwowano intensywny deszcz podziemny. Przewiew bardzo
slaby. Swiatlo siega do Komory Wstepnej (przy wylocie studni
wejsciowej). W trakcie dokumentowania jaskini nie stwierdzono
wystepowania flory i fauny.
HISTORIA POZNANIA: Przez swoje niecodzienne
usytuowanie jaskinia stanowi niewatpliwie pewna niedogodnosc dla
wlasciciela gospodarstwa, nie zagrazajac jednak budynkom
mieszkalnym (rozwinieta jest pod terenem niezabudowanym). W celu
zmniejszenia owych niedogodnosci oraz zabezpieczenia studni
wejsciowej 14 maja 1988 r. otwor jaskini zostal zamkniety ruchoma
klapa przez czlonkow bielskiego klubu.
Wedlug relacji p. Jakubca otwor jaskini odslonil sie samoistnie
jesienia 1987 r. o tym niecodziennym zdarzeniu poinformowani
zostali grotolazi ze Szczyrku (z grupy prowadzonej przez St.
Misztala), ktorzy pierwsi zwiedzili jaskinie (brak szczegolow co
do zakresu tej pierwszej eksploracji). Do bielskiego klubu
informacje o nowej jaskini w Szczyrku Bitej przekazal M. Janula.
Material dokumentacyjny zebrali dnia 19 marca 1988 r. M. Janula,
M. Krajewski, K. Krajewski. Pomiary wykonano busola geologiczna
Freiberg i tasma parciana. Plan opracowal M. Krajewski.
BIBLIOGRAFIA:
POWROT
WYZEJ: tutaj mozesz wrocic na poprzednia
strone.
POWROT
NA STRONE GLOWNA: tutaj mozesz wrocic na
strone tytulowa.
Ostatnia zmiana 1999.02.04.