DLUGOSC: 105 m. DENIWELACJA: 10 m. WYSOKOSC OTWOROW: ok. 420 m npm. POLOZENIE OTWOROW: Lipowica, gmina Dukla.
PODSUMOWANIE: Zwiedzanie jest uciazliwe (ciasno) i wymaga miejscami wspinaczki (trudnosci IV, lina nie jest konieczna). Ciekawostka jest spora liczba otworów, lacznie 12.
OPIS JASKINI: Okazale otwory l, 2, 3, 4
znajduja sie w scianie, pozostale otwory w niszy osuwiskowej
ponizej.
Otwor l stanowi okazaly okap, ze zwalonymi pod nim wantami. Po
stronie SW znajduje sie niewielka wneka, a w stropie zaciskowy (Z
I) kominek, do ktorego mozna dostac sie wspinaczka (trudnosci
IV). Prowadzi on do 4 m dlugosci korytarzyka zw. Anclem. Obok
kominka wejscie (na wysokosci 2,5 m) do Korytarza
Spadochroniarzy. Korytarz ten ma dlugosc 7 m, we wstepnych
partiach jest zaciskowy (Z II), poczym rozszerza sie do 0,4 m,
Najwieksza wysokosc wynosi 1,7 m. Konczy sie on niedostepna
szczelina do powierzchni, wychodzaca w rejonie otworu 3.
Na tej samej szczelinie co Korytarz Spadochroniarzy, lecz
ponizej, znajduje sie Korytarz Pletwonurkow. Najwieksza wysokosc
korytarza wynosi 3,5 m, szerokosc poczatkowo 0,3 m, dalej do 1,5
m. Po okolo 3 m w kierunku SE odchodzi szczelina do otworu 2. Po
nastepnych 2 m dochodzimy do 3,0 m wysokosci progu, pod ktorym
znajduje sie wejscie do okolo 2 m dlugosci korytarzyka. Nad
progiem znajduje sie salka, skad w kierunku NE do otworu 3,
natomiast w kierunku NW, poprzez 2,0 m wysokosci prog schodzimy
do kolejnej salki (szerokosc 1,0 m, wysokosc do 2,0 m). Stad
korytarz skreca na E i poprzez pochylnie dochodzimy do
rozgalezienia: w SE dochodzimy do 1,0 m glebokosci studzienki,
natomiast w kierunku E do 2,0 m glebokosci studni. Stad idziemy
do okazalego otworu 4.
Wspomniane studzienki doprowadzaja do podluznej sali (szerokosc
do 1,5 m, wysokosc do 2,0 m). Stad w kierunku NE korytarz, do
ktorego uchodzi kominek (1,8 m wysokosc) doprowadzajacy do otworu
5. Partie te maja okolo 9 m dlugosci i nosza nazwe Korytarza
Czolgistow. W polowie tego korytarza znajduje sie pochylnia do
gory, ktora z kolei doprowadza do rozszerzenia, gdzie znajduja
sie otwory 6 i 7. Natomiast pochylnia w dol schodzimy do Komory
Trepow. Dlugosc sali wynosi okolo 3 m, szerokosc do 2,0 m,
wysokosc do 2,0 m. Stad przechodzimy do kolejnej salki (wysokosc
1,0 m), gdzie znajduja sie otwory 8, 9, 10 i 11. Z Komory Trepow
w kierunku E biegna rownolegle korytarze: pierwszy konczy sie po
okolo 4 m ciasna szczelina, drugi poprzez zacisk (Z I) doprowadza
do korytarza, z ktorego w kierunku E znajduje sie przejscie do
niskiej salki zw. Izba Zolnierska. Salka ta konczy sie dwoma
szczelinami. Z korytarza przed Izba Zolnierska przez niewygodne
przelazy, dochodzimy do otworu 12.
Jaskinia osuwiskowa, powstala w piaskowcach cergowskich. Jej
powstanie wiaze sie z licznymi osunieciami w ostatnich
kilkudziesieciu latach, powstalymi wskutek dzialania
kamieniolomow. Jest to wiec obiekt bardzo mlody. Dno pokrywaja
szczatki roslinne, rumosz, a rejonie otworu l takze okazale bloki
skalne.
Jaskinia z powodu licznych otworow i szczelin do powierzchni,
jest w calosci wymrazana. Glebsze partie posiadaja mikroklimat
statyczny, zimny. Swiatlo dzienne oswietla prawie cala jaskinie,
za wyjatkiem Komory Trepow oraz Izby Zolnierskiej. Jest dosc
wilgotna. Stwierdzono pajaki i motyle, a w Korytarzu
Spadochroniarzy znaleziono guano nietoperzy. Flora nie byla
obserwowana.
HISTORIA POZNANIA: Do 1993 r. jaskinia nie byla wymieniana w literaturze. Z powodu okazalych otworow byla chyba znana ludnosci miejscowej, lecz z powodu ciasnoty nie byla raczej zwiedzana. Prawdopodobnie tej jaskini dotyczy wzmianka S. Janigi (1974) mowiaca o nieudokumentowanych jaskiniach na wschodnim stoku Kilanowskiej. Zinwentaryzowana zostala 19 grudnia 1992 r. przez T. Mleczka i B. Szatkowskiego (Speleoklub Debica). Pomiary wykonano busola geologiczna Freiberg i tasma parciana. Plan opracowal T. Mleczek.
BIBLIOGRAFIA:
POWROT
WYZEJ: tutaj mozesz wrocic na poprzednia
strone.
POWROT
NA STRONE GLOWNA: tutaj mozesz wrocic na
strone tytulowa.
Ostatnia zmiana 1999.03.10.